Lelaki itu…

Aku kenal lelaki itu sejak aku berpindah ke sini,,,setiap hari menjadi pelanggan setia citarasa rinduan…menu yang diminta senang sahaja…nasi putih, ayam berkuah dan sayur goreng hijau (tak kisah kangkung, bayam atau sawi)…

Air pula sirap…..dia tak pernah jemu minum air itu…dia tak jemu order benda yang sama….bila dia mahu pulang menu yang di tapaunya sama…mee goreng tak pedas….

****************************************************

Kami tahu seleranya, tak pernah berubah…

Apabila makan, berselerak meja dengan nasi dan air…seperti kanak-kanak kecil….kami dah acapkali bantu dia bersihkan mejanya..

Walaupun perbuatannya akan menimbulkan kegelian pada pelanggan lain…kami suka akan kehadirannya..

**************************************************

Tapi…

Hari ini nasibnya amat malang….sedang aku menyapu di meja bahagian dalam..aku dengar benda jatuh..terlalu kuat….pelanggan memekik terkejut…

Oh…………kesiannya..

lelaki itu terjatuh gara-gara hujan renyai di kampungku…mungkin lantai di meja hadapan tempias air hujan, atau mungkin selipar yang dipakainya dah terlalu haus untuk digunakan untuk melindungi tapak kakinya

Aku, meluru…ku tarik tangannya, berlapikkan baju berlengan yang dia pakai…ku pimpin..masuk ke meja yang lelaki itu sukai.

Tapi, ku lepaskan bila ku fikirkan dia dah selesa berjalan…bila aku meneruskan kerjaku…sekali lagi..

Oh………kesiannya

lelaki itu…terjatuh lagi di meja dalam….ya benar..seliparnya memang dah tak sesuai di gunakan…sekali lagi ku papah dia…

Ku nasihatkan lelaki itu, hati-hati bila berjalan….tukar selipar baru, ganti dengan yang lain….

***************************************************

Walau dia mengalami sintrom penyakit gigil…(aku tidak tahu bahasa saintis nama penyakit yang beliau hadapi.) mungkin namanya penyakit parkinson.

Tapi ingin ku kongsi dengan korang, apabila beliau makan, pasti tangan yang mengandungi makanan tidak sampai kemulut beliau

Bila dia minum. Tangan yang ingin dicapai gelas minuman..pasti terlepas…apabila ku hulurkan duit atau bungkusan..pasti tangan dan jari lari dari sasaran..

******************************************************

Kesiannya lelaki itu…tiada sahabat yang sudi bertemankan lelaki itu

Tiada kenderaan untuk beliau, untuk pergi membeli makanan ke kedai berdekatan…berjalan kaki dengan selipar yang haus, yang dah penat memberi perkhidmatan..

Beliau anak yatim, arwah ayahnya yang pernah ku kenal, jua bekas pelanggan di citarasa rinduan..jua mengalami penyakit yang sama….gigil…apabila berjalan…melayang-layang..

PS: semoga lelaki itu dirahmati olehNya..amin (bukan niat ingin menceritakan keaiban pelanggan. Tapi lelaki itu perlukan seorang teman…………)